Zakres tematyczny książki jest na tyle wąski i okrojony, że, no cóż, może się albo podobać, albo nie. Mi osobiście kompletnie nie przypadł do gustu i myślę, że nie przypadnie każdemu, kto nie jest fascynatem tak konkretnego aspektu historycznego polskiej sceny muzycznej. W końcu nie każdy jest wielkim fanem festiwali muzycznych takiego gatunku (zwłaszcza współcześnie, kiedy wybór podobnej rozrywki jest bardzo, bardzo szeroki i atrakcyjny), a dodatkowo wciągnięcie się we wspomnienia zawarte w tej książce, moim zdaniem wymaga posiadania własnych wspomnień z tamtego okresu, dzięki czemu można je przywołać i porównać. Czytelników kolejnego pokolenia raczej nie poruszy to tomiszcze.
Miałam nadzieję, że natrafię tu na sporo opowieści obyczajowych i anegdot, dzięki czemu łatwiej byłoby mi poczuć ducha tamtych czasów i w jakiś sposób wejść głębiej w opowieści. Owszem, czasami się zdarzały, ale były one za rzadkie, a jak już się pojawiały, to w znakomitej większości kompletnie do mnie nie trafiały, na palcach jednej ręki policzyłabym te, które czytałam z pewną dozą zainteresowania. Większość tego całkiem opasłego tomiszcza stanowią broszurkowe opisy "kto, gdzie, kiedy i z czym" występował, fragmenty piosenek i opisy laureatów oraz reakcji publiczności. Niestety, nie jest to tym, czego oczekiwałam od takiej lektury...
Jak już wspomniałam - "Festiwale wyklęte" mogą być dobrym źródłem informacji, jednakże tylko dla bardzo wąskiego grona odbiorców. Doceniam ilość pracy włożoną w przygotowanie tej publikacji. Przeciętny czytelnik jednakże raczej nie odnajdzie się w zawiłościach tej lektury. Polecam jedynie wspomnianej grupie docelowej - inni niech raczej omijają te książkę, bo zapewne będzie dla nich po prostu nudna.
Niestety tylko 4/10.
Książka ewidentnie dla fana takiej tematyki. Wątpię czy kiedykolwiek będę chciał ja przeczytać.
OdpowiedzUsuńTo prawda :)
UsuńJezus. Coś takiego naprawdę trzeba lubić wcześniej. Dla bardzo wąskiego grona, więc niestety nie byłabym zainteresowana
OdpowiedzUsuńTu się zgodzę ;)
Usuń